Op 25 Januari 2021 is onze lieve Friese Stabij Bor, na 16 jaar oud te zijn geworden overleden, Wat was dat een enorm gemis, voor mijn vriend Arnold en voor mij. Ik ben erg veel thuis en werk bij huis en daarbij was het ten tijde van de pandemie (covid 19) waardoor het thuiszijn voor iedereen meer aan de orde was dan daarvoor.
Het leven zonder huisdieren is sowieso niets voor mij, maar ik merkte dat om mij heen ontzettend veel mensen huisdieren in huis gingen nemen en dan in het bijzonder honden en katten. De asiels in Nederland werden wat leger en alle puppies kregen een thuis.
Wij wilden toch heel snel weer een hondenvriend in huis en hebben er toen voor gekozen een hond uit het buitenland te adopteren. Onze eerste gedachte was er een uit Roemenië te laten komen omdat ze in dat land de euthanasiewet verscherpt hadden en honden veel eerder naar een killshelter zouden gaan dan hier. Na een heleboel lieve koppen gezien te hebben, hebben we uiteindelijk toch gekozen voor een volwassen hond van ongeveer 6 jaar uit Polen. Deze lieverd heeft 4 jaar van zijn leven aan een ketting in een kelder gelegen en daarna twee jaar is een asiel met honderden, misschien duizenden honden, die misschien 1 x per week uitgelaten werden. Bandzioch heet hij (spreek uit als en schrijf nu ook als Bandjor), wat bandiet betekent en we wisten meteen dat we hem wilden adopteren, per slot van rekening had hij ons net zo nodig als wij hem. Na een strenge adoptieprocedure (heel goed) van de stichting Poolse asielhonden is Bandjor op 27 januari bij ons komen wonen en we zijn ontzettend blij dat hij bij ons is en we hopen dat hij daar net zo blij mee is.
Wat natuurlijk wel zo is is dat honden uit zo’n buitenlands asiel vaak wel beschadigd, mishandeld of tenminste verwaarloosd zijn geweest en hun vertrouwen moet je echt winnen met tijd, veel geduld en regelmaat. Na maanden merkten we dat dit steeds meer gebeurde en hij voelt zich sinds een half jaartje echt thuis.
Eind september 2021 werden we gebeld door de leidster van de stichting Poolse Asielhonden of we een paar weken een klein hondje in de tijdelijke opvang wilden verzorgen. Dit kleine mannetje van 8 kilo was geadopteerd door iemand in Rotterdam, maar zo bang voor alles, andere dieren, mensen en verkeer, dat hij behoorlijk agressief gedrag ging vertonen en of hij hier in ons kleine, rustige dorpje tot rust kon komen tot hij door iemand definitief geadopteerd zou worden. Zo gevraagd, zo gedaan, Remi (voorheen Johnny Walker) kwam bij ons en nu, na een aantal maanden is hij er nog steeds en is een stuk rustiger en vriendelijker. Wel krijgt hij zeer binnenkort een nieuw baasje en thuis in België. We gaan hem verschrikkelijk missen, maar het is beter voor hem en Bandjor.
Dit kleine mormeltje heeft het natuurlijk veel kouder dan reus Bandjor met zijn driedubbele vacht dus ben ik voor hem een extra kleedje gaan haken voor in zijn mandje. Katten en honden vinden het sowieso heerlijk om op brei- en haakwerkjes te liggen, dus aan het werk.
Voor dit kleed heb ik drie soorten garen door elkaar (samen) gehaakt alleen in vasten. Hierdoor werd de structuur heel dicht en kon ik mijn resten oranje en rood wat opmaken.
Aangezien ik enorm veel resten wol heb is mijn idee nu om voor de stichting Poolse asielhonden meerdere dekens en kleden te gaan haken voor de dieren in die ijskoude asiels. Dit is dus ook een oproep: Wie heeft er nog resten wol in huis en ook zin om dit soort kleden te maken voor deze honden in de asiels?
Wil je graag helpen? stuur me dan een bericht en gaan we die honden warmte geven.